Trądzik różowaty czy cera naczynkowa?
Jak rozpoznać?

Z rumieńcem nam nie do twarzy, co do tego nie ma wątpliwości. Wątpliwości budzić może jednak jego pochodzenie. Jeśli mamy zaczerwienioną i podrażnioną skórę, możemy zmagać się z dwiema przypadłościami: trądzikiem różowatym lub cerą naczynkową. Co je odróżnia i jak rozpoznać problem?

Objawy trądziku różowatego są bardzo podobne do tego, jak wygląda cera naczynkowa. Łatwo o pomyłkę, bo obu tym przypadłościom można przypisać pewne cechy charakterystyczne, między innymi:

• wyraźne zaczerwienienie skóry (rumień)
• pieczenie, podrażnienie i uczucie ściągnięcia,
• uwidocznione naczynka skłonne do pękania.

Jak zatem znaleźć odpowiedź na pytanie: trądzik różowaty czy cera naczynkowa? Trzeba obie te przypadłości lepiej poznać.

To jeden z typów cery, zwany też cerą płytko unaczynioną. Jest cienka, delikatna i skłonna do podrażnień. Typowy dla niej jest rumień, który początkowo ma charakter epizodyczny i pojawia się np. podczas wysiłku fizycznego czy w sytuacjach stresowych, ale z czasem się utrwala. Wtedy też uwidaczniają się pierwsze naczynka krwionośne, a skóra uwrażliwia się jeszcze bardziej nawet na zmiany temperatury.

Bardzo często cera naczynkowa jest podłożem do rozwoju trądziku różowatego – schorzenia, które – co ciekawe – ma niewiele wspólnego z typowym trądzikiem. Nazywa się go wówczas „nerwicą małych naczyń skórnych”.

To z kolei przewlekła choroba skóry, która dotyka mniej więcej 10% społeczeństwa i ujawnia się najczęściej między 30 a 40 rokiem życia. Jej główną osią jest stan zapalny, początkowo zlokalizowany w centralnej części twarzy, a z czasem rozprzestrzeniający się dalej. Pojawia się też rumień m.in. na policzkach i nosie, a także rozszerzone naczynka.

Przyczyną mogą być rozszerzone naczynka, ale również:

• nadciśnienie tętnicze i problemy z krążeniem,
• różnego rodzaju alergie m.in. pokarmowe,
• problemy z układem pokarmowym np. nieżyt żołądka,
• długotrwały stres i niezdrowy styl życia,
• przyjmowanie niektórych leków m.in. steroidowych.

Odróżnić trądzik różowaty od zwykłego podrażnienia jest trudno, jeśli nie mamy specjalistycznej wiedzy, ale nie jest to niemożliwe.

Typowe dla trądziku różowatego w początkowym stadium jest występowanie rumienia w środkowej części twarzy: okolicach nosa i policzkach. Towarzyszące mu uczucie napięcia, ściągnięcia skóry i gorąca, czy trudny do opakowania świąd, to częste objawy, które zaostrzać mogą m.in. stres, ekspozycja na słońce czy spożywanie niektórych produktów (ostrych przypraw, alkoholu, mocnej kawy). To jednak dopiero początek.

Nierozpoznany i nieleczony trądzik różowaty nasila się, rumień zostaje na stałe i przybiera na sile, twarz staje się obrzęknięta i pojawiają się typowe dla tego schorzenia zmiany skórne: krostki, grudki. Co ważne, w przypadku trądziku różowatego zmianom tym nie towarzyszą zaskórniki. Trądzik różowaty w końcowym stadium łatwiej rozpoznać, bo pojawiają się zniekształcenia twarzy np. „guzowatość nosa”, czyli przerost tkanki łącznej. Jednym z charakterystycznych objawów trądziku różowatego jest również nawracające zapalenie spojówek, które może pojawić się u co drugiej osoby w zaawansowanym stadium choroby.

Poniżej znajdziesz zdjęcia, na których przedstawiono różne stadia trądziku różowatego. Możesz porównać z nimi swoje objawy, ale pamiętaj, że ostateczną diagnozę powinien postawić Twój lekarz dermatolog lub specjalista kosmetolog. Pierwsze trzy zdjęcia obrazują trądzik różowaty w b. wczesnych stadiach rozwoju - pamiętaj, że to najlepszy czas aby rozpocząć leczenie! Kolejne dwa zdjęcia to postać zaawansowana, z uwidocznionymi charakterystycznymi cechami dla trądziku różowatego.

Cerę naczynkową charakteryzują płytko umiejscowione pod skórą naczynia krwionośne. To sprawia, że jest to cera wyjątkowo wrażliwa i nadreaktywna, którą podrażnić może wiele czynników zewnętrznych. Znajdującym się w niej naczynkom brakuje elastyczności, są kruche i mają tendencję do pękania, czego efektem są typowe dla cery naczyniowej „pajączki” (czerwone linie na skórze przebiegające wzdłuż naczyń krwionośnych nazywane teleangiektazjami). Pęknięte naczynka występują najczęściej w okolicy nosa i policzków, a bardzo często towarzyszy im zaczerwienienie, charakterystyczny rumień, podrażnienie, pieczenie i uczucie napięcia.

Zaniedbanie cery naczynkowej może skończyć się poważniejszymi problemami skórnymi takimi jak wspomniany wyżej trądzik różowaty. Cera naczynkowa to preludium do tej choroby skórnej, ale nie tylko, bo sama nadreaktywność skóry może się pogłębiać i utrudniać codzienne funkcjonowanie.

Jeśli zmagasz się z symptomami, które mogą wskazywać na to, że jesteś posiadaczką cery naczynkowej, możesz porównać je z poniższymi zdjęciami. Pamiętaj jednak, że typ cery i jej potrzeby najlepiej określi dobry kosmetolog.

To zależy od tego, z którym z problemów się zmagamy. W zależności od tego, czy jest to trądzik różowaty, czy cera naczynkowa, inne będą sposoby postępowania. W obu przypadkach warto jednak skonsultować się ze specjalistą i ograniczyć czynniki, które mogą nasilać objawy m.in. stres, zła dieta, wysiłek fizyczny itp.

Im wcześniej to zrobimy, tym lepiej, bo pielęgnacja cery naczynkowej i cery z trądzikiem różowatym we wczesnym etapie to najskuteczniejsza metoda przeciwdziałania rozwojowi choroby. Wszystko w naszych rękach!

W przypadku cery naczynkowej, czy reaktywnej, najważniejsza jest ostrożność w doborze kosmetyków. Trzeba zwracać uwagę na ich skład, ponieważ jest wiele substancji, które normalnie byłyby przez skórę tolerowane, a w przypadku cery naczynkowej mogą zaognić rumień i wywołać podrażnienie. Są to m.in. etanol i inne alkohole stosowane w kosmetyce, kamfora, mentol, ekstrakt z papryczki chili oraz większość olejków eterycznych, zwłaszcza rozmarynowy, który ma działanie pobudzające krążenie krwi.

Pozytywnie na stan cery naczyniowej wpływają natomiast preparaty ze składnikami, które wzmacniają naczynia krwionośne i uspokajają skórę, m.in.:

• ekstrakt z mięty meksykańskiej – redukuje zaczerwienienia skóry,
• kwas hialuronowy i mocznik – to silnie nawilżające humektanty,
• wyciąg z kasztanowca – działa przeciwzapalnie i wzmacnia naczynka,
• witaminy C, E i K – rewitalizują skórę, odżywiają i wspomagają regenerację.

Bardzo ważne jest też, aby chronić cerę naczynkową przed słońcem, więc wskazane są kremy z filtrem SPF 50 (np. Frezyderm) lub oleje o naturalnych właściwościach ochronnych np. olej z marchwi, olej z pestek malin. Warto też unikać ekspozycji na słońce oraz peelingów mechanicznych, które podrażniają cerę naczynkową tak samo mocno.

Wszystkie powyższe zalecenia są również wskazane w przypadku trądziku różowatego, a to z uwagi na podobny przebieg i objawy obu tych przypadłości. Unikanie drażniących kosmetyków, używek, mocnej kawy, ostrych przypraw czy słońca to leczenie przyczynowe, podstawa działania w przypadku tego typu trądziku.

Jeśli zmagamy się z trądzikiem różowatym, ulgę może przynieść też wiele nowoczesnych metod, dostępnych w wyspecjalizowanych gabinetach kosmetycznych np.

• kuracja kwasem azelainowym – peeling dermatologiczny wyciszający stany zapalne, zmniejszający obrzęk i uspokajający skórę;
• zabiegi laserowe – bardzo skuteczne w przypadku trądziku różowatego, ponieważ obkurczają naczynia krwionośne i likwidują rumień;
• jontoforeza lub sonoforeza z witaminą C – uszczelnia naczynia krwionośne, rewitalizuje skórę, a także działa przeciwzapalnie;
• terapia światłem LED – odpowiednia do leczenia rumienia epizodycznego, bo przywraca skórze równowagę, wycisza i pobudza odnowę komórkową.

W leczeniu trądziku różowatego wykorzystuje się też farmaceutyki do stosowania miejscowego, ale ich rodzaj i częstotliwość stosowania określa dermatolog.